In 2023 en 2024 reisde ze naar Ambon en beide keren wilde Marija van Garsel méér dan ‘familie ontmoeten en vakantie vieren’. Ze zamelde geld in en steunde zo meerdere projecten van onze stichting. Aan de vooravond van de tiende editie van de motorrit in de Stromenwijk stellen we tien vragen aan de 26-jarige Marija. ,,Na mijn eerste bezoek aan Ambon kostte het me moeite om weer in Nederland te zijn.’’
Wanneer ging je voor het eerst naar Ambon?
,,Voor mijn studie mocht ik in 2019 een minor doen in het buitenland. Via tante Laura Patty en haar zus tante Nonna vond ik projecten in Ambon om stage te lopen. Samen met een klasgenote heb ik meegeholpen aan een project in Suli voor minder bedeelden. Het ging dan om mensen die leerden koken of kleding maken. Ook liepen we mee bij een project in Kuda Mati dat draaide om seksueel misbruik. We deden er onderzoek naar en schreven een advies. Onze stage duurde zes maanden.’’
Koos je bewust voor een stage in Ambon?
,,Het was niet per se mijn eerste keuze, meer een beetje toeval. Het kwam in me op dat het mooie ervaring zou kunnen zijn om met eigen ogen te zien waar mijn familie vandaan komt. Voor die tijd had ik die interesse niet echt en was ik er nauwelijks mee bezig.”
Hoe was je kennismaking met het land?
,Het was voor mij om meerdere redenen een levensveranderende ervaring. Ik vond het bijzonder om in het land te komen waar je zelf ook voor een deel vandaan komt. Om te zien hoe de mensen in Ambon leven en dat je je verbonden met hen voelt. Tijdens mijn stage kwamen mijn ouders ook naar Ambon en gingen we samen naar Nusalaut waar mijn familie oorspronkelijk vandaan komt en nu nog veel familie woont. Ook dat voelde voor mij heel speciaal. Maar mijn eerste kennismaking met Ambon was ook een grote cultuurschok, omdat veel mensen leven in armoede. Dat deed wel wat met me.’’
Met welk gevoel kwam je terug?
,,Nou, het kostte me veel moeite om weer in Nederland te zijn. Hier heeft iedereen allerlei verplichtingen en altijd haast. Dat leven haatte ik op dat moment. Ik zal niet zeggen dat ik er depressief van werd, maar ik vond het wel vermoeiend. Ik dacht: die mensen in Ambon hebben bijna niks, maar lijken wel gelukkiger dan de meeste mensen in Nederland. In Ambon klagen ze veel minder dan hier. Dat gaf me inzichten in hoe het ook kan.’’
In 2023 besloot je weer naar Ambon te gaan.
,,Ik wilde graag mijn familie weer zien en vrienden ontmoeten die ik in 2019 had gemaakt. We hadden de coronatijd achter de rug en dat zette me aan het denken. Ik wilde weer naar Ambon maar het moest voor mij meer worden dan alleen ‘doelloos vakantie vieren’. Ik wilde graag iets betekenen voor de mensen daar. Maar ja, hoe doe je dat? Ik besloot een inzamelingsactie te starten onder familie en vrienden die ik voor hulp aan de mensen in Ambon kon gebruiken. Zo haalde ik 450 euro op.”
Marija van Garsel is de dochter van Giovanni van Garsel en Elsa Titaley en woont in Middelburg.
Ze volgde de studie Social Work aan de HZ in Vlissingen en werkt sinds twee jaar bij het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers). Eerst als woonbegeleider, nu als programmabegeleider
Hoe kwam je bij een project van Rit en Rock voor de Molukken terecht?
,,Oom Wilfred was altijd een goede vriend van mijn vader, dus was het voor mij logisch om het geld via de stichting te besteden. Ik stuurde tante Karla een berichtje en die vond het super dat ik aan de stichting had gedacht. Precies zoals ik wilde, hebben we van het geld zelf spullen gekocht in Ambon en daarna school- en lesmateriaal en speelgoed uitgedeeld in Hutumuri. Ik hoop in de toekomst meer te kunnen doen voor projecten van de stichting.” Waar komt dat gevoel vandaan dat je graag iets voor een ander wilt doen?
,,Dat is iets waarmee ik ben opgegroeid. Het was ook iets wat ik meegekregen heb van mijn opa Mickey, de broer van mijn opa Minggus. Opa Mickey was voor mij een tweede opa. Die zei altijd dat je goed moet zijn voor een ander en dat er dan iets goeds voor terugkomt. In Ambon heb ik veel aan die woorden gedacht. Opa Mickey was heel trots toen ik vijf jaar geleden naar Ambon ging. Dat was voor mij heel bijzonder.’’ Begin dit jaar reisde je weer naar Ambon.
,,Ik was al vijftien jaar niet meer op vakantie geweest met mijn ouders en broer. Dat alleen al maakte de reis voor mij heel speciaal. Naast ons gezin gingen mijn mama ani (peetmoeder, red) en familieleden uit Limburg mee.’’
,,Net als vorig jaar hield ik weer een inzamelingsactie, maar nu wel met een tegenprestatie. Ik besloot te gaan trainen voor een halve marathon, die ik in mei ga lopen in Amersfoort. Als voorbereiding deed ik in januari al mee aan de 10 km Nieuwjaarsrun in Antwerpen. Omdat ik vanaf nul begon, moest ik er tien kilometer hard aan trekken. Maar ik heb het er voor over, want ik wilde niet weer geld inzamelen zonder er iets voor terug te doen.” Je haalde maar liefst duizend euro op. Het dubbele van vorig jaar.
,,Duizend euro is natuurlijk bizar veel geld, zeker voor de mensen daar. De vorige keer hield ik de inzameling alleen onder vrienden en familie. Nu was de actie groter en kreeg ik donaties van mensen die ik persoonlijk helemaal niet ken. Alle mensen die iets gestort hebben ben ik ontzettend dankbaar. Want ik mag dan wel degene zijn die het initiatief heeft genomen, zonder al die donaties was het allemaal niet gelukt.’’ Wat is je het meest bijgebleven?
,,De reis van 2024 was bijzonder omdat ik die samen met mijn ouders en broer maakte en omdat we verschillende projecten hebben ondersteund. We gingen naar peuterspeelzalen in Toisapu, Gunung Nona en Wayame. In Gunung Nona dacht de eigenaresse dat we een Nederlands gezin waren dat zomaar een schooltje kwam bezoeken. Ze wist niet dat we spullen kwamen doneren. De vrouw vertelde dat ze geen personeel kon krijgen, omdat ze die mensen niet kon betalen. Ze bleef maar huilen omdat ze ons zó dankbaar was. Zo’n moment vergeet je niet.’’
Tien vragen aan Marija, die geld inzamelde voor Rit en Rock voor de Molukken
Leave a Comment
Posted: mei 19, 2024 by rrvdm
In 2023 en 2024 reisde ze naar Ambon en beide keren wilde Marija van Garsel méér dan ‘familie ontmoeten en vakantie vieren’. Ze zamelde geld in en steunde zo meerdere projecten van onze stichting. Aan de vooravond van de tiende editie van de motorrit in de Stromenwijk stellen we tien vragen aan de 26-jarige Marija.
,,Na mijn eerste bezoek aan Ambon kostte het me moeite om weer in Nederland te zijn.’’
Wanneer ging je voor het eerst naar Ambon?
,,Voor mijn studie mocht ik in 2019 een minor doen in het buitenland. Via tante Laura Patty en haar zus tante Nonna vond ik projecten in Ambon om stage te lopen. Samen met een klasgenote heb ik meegeholpen aan een project in Suli voor minder bedeelden. Het ging dan om mensen die leerden koken of kleding maken. Ook liepen we mee bij een project in Kuda Mati dat draaide om seksueel misbruik. We deden er onderzoek naar en schreven een advies. Onze stage duurde zes maanden.’’
Koos je bewust voor een stage in Ambon?
,,Het was niet per se mijn eerste keuze, meer een beetje toeval. Het kwam in me op dat het mooie ervaring zou kunnen zijn om met eigen ogen te zien waar mijn familie vandaan komt. Voor die tijd had ik die interesse niet echt en was ik er nauwelijks mee bezig.”
Hoe was je kennismaking met het land?
,Het was voor mij om meerdere redenen een levensveranderende ervaring. Ik vond het bijzonder om in het land te komen waar je zelf ook voor een deel vandaan komt. Om te zien hoe de mensen in Ambon leven en dat je je verbonden met hen voelt. Tijdens mijn stage kwamen mijn ouders ook naar Ambon en gingen we samen naar Nusalaut waar mijn familie oorspronkelijk vandaan komt en nu nog veel familie woont. Ook dat voelde voor mij heel speciaal. Maar mijn eerste kennismaking met Ambon was ook een grote cultuurschok, omdat veel mensen leven in armoede. Dat deed wel wat met me.’’
Met welk gevoel kwam je terug?
,,Nou, het kostte me veel moeite om weer in Nederland te zijn. Hier heeft iedereen allerlei verplichtingen en altijd haast. Dat leven haatte ik op dat moment. Ik zal niet zeggen dat ik er depressief van werd, maar ik vond het wel vermoeiend. Ik dacht: die mensen in Ambon hebben bijna niks, maar lijken wel gelukkiger dan de meeste mensen in Nederland. In Ambon klagen ze veel minder dan hier. Dat gaf me inzichten in hoe het ook kan.’’
In 2023 besloot je weer naar Ambon te gaan.
,,Ik wilde graag mijn familie weer zien en vrienden ontmoeten die ik in 2019 had gemaakt. We hadden de coronatijd achter de rug en dat zette me aan het denken. Ik wilde weer naar Ambon maar het moest voor mij meer worden dan alleen ‘doelloos vakantie vieren’. Ik wilde graag iets betekenen voor de mensen daar. Maar ja, hoe doe je dat? Ik besloot een inzamelingsactie te starten onder familie en vrienden die ik voor hulp aan de mensen in Ambon kon gebruiken. Zo haalde ik 450 euro op.”
Marija van Garsel is de dochter van Giovanni van Garsel en Elsa Titaley en woont in Middelburg.
Ze volgde de studie Social Work aan de HZ in Vlissingen en werkt sinds twee jaar bij het COA
(Centraal Orgaan opvang asielzoekers). Eerst als woonbegeleider, nu als programmabegeleider
Hoe kwam je bij een project van Rit en Rock voor de Molukken terecht?
,,Oom Wilfred was altijd een goede vriend van mijn vader, dus was het voor mij logisch om het geld via de stichting te besteden. Ik stuurde tante Karla een berichtje en die vond het super dat ik aan de stichting had gedacht. Precies zoals ik wilde, hebben we van het geld zelf spullen gekocht in Ambon en daarna school- en lesmateriaal en speelgoed uitgedeeld in Hutumuri. Ik hoop in de toekomst meer te kunnen doen voor projecten van de stichting.”
Waar komt dat gevoel vandaan dat je graag iets voor een ander wilt doen?
,,Dat is iets waarmee ik ben opgegroeid. Het was ook iets wat ik meegekregen heb van mijn opa Mickey, de broer van mijn opa Minggus. Opa Mickey was voor mij een tweede opa. Die zei altijd dat je goed moet zijn voor een ander en dat er dan iets goeds voor terugkomt. In Ambon heb ik veel aan die woorden gedacht. Opa Mickey was heel trots toen ik vijf jaar geleden naar Ambon ging. Dat was voor mij heel bijzonder.’’
Begin dit jaar reisde je weer naar Ambon.
,,Ik was al vijftien jaar niet meer op vakantie geweest met mijn ouders en broer. Dat alleen al maakte de reis voor mij heel speciaal. Naast ons gezin gingen mijn mama ani (peetmoeder, red) en familieleden uit Limburg mee.’’
,,Net als vorig jaar hield ik weer een inzamelingsactie, maar nu wel met een tegenprestatie. Ik besloot te gaan trainen voor een halve marathon, die ik in mei ga lopen in Amersfoort. Als voorbereiding deed ik in januari al mee aan de 10 km Nieuwjaarsrun in Antwerpen. Omdat ik vanaf nul begon, moest ik er tien kilometer hard aan trekken. Maar ik heb het er voor over, want ik wilde niet weer geld inzamelen zonder er iets voor terug te doen.”
Je haalde maar liefst duizend euro op. Het dubbele van vorig jaar.
,,Duizend euro is natuurlijk bizar veel geld, zeker voor de mensen daar. De vorige keer hield ik de inzameling alleen onder vrienden en familie. Nu was de actie groter en kreeg ik donaties van mensen die ik persoonlijk helemaal niet ken. Alle mensen die iets gestort hebben ben ik ontzettend dankbaar. Want ik mag dan wel degene zijn die het initiatief heeft genomen, zonder al die donaties was het allemaal niet gelukt.’’
Wat is je het meest bijgebleven?
,,De reis van 2024 was bijzonder omdat ik die samen met mijn ouders en broer maakte en omdat we verschillende projecten hebben ondersteund. We gingen naar peuterspeelzalen in Toisapu, Gunung Nona en Wayame. In Gunung Nona dacht de eigenaresse dat we een Nederlands gezin waren dat zomaar een schooltje kwam bezoeken. Ze wist niet dat we spullen kwamen doneren. De vrouw vertelde dat ze geen personeel kon krijgen, omdat ze die mensen niet kon betalen. Ze bleef maar huilen omdat ze ons zó dankbaar was. Zo’n moment vergeet je niet.’’
Dit delen:
Category: Home